Η γιορτή ξεκίνησε με ομιλία του διευθυντή του σχολείου Γρηγόρη Δάσκου και ακολούθησε το πρόγραμμα της γιορτής, που περιλάμβανε θεατρικά σκετς, σόλο κιθάρας και αρμονίου από μαθητές και τραγούδια από τη χορωδία της έκτης τάξης.
Οι δύο δάσκαλοι των δύο τμημάτων της έκτης τάξης Δημήτρης Κοτζαμάνης και Μπάμπης Ζερβουδάκης είχαν επιμεληθεί τα θεατρικά σκετς, τα οποία όμως δεν ήταν αντιγραφή γνωστών έργων, αλλά γραμμένα αποκλειστικά για τους συγκεκριμένους μαθητές και τις ιδιαιτερότητες τους, με αποτέλεσμα οι γονείς να ...κλαίνε από τα γέλια, αφού οι διάλογοι είχαν πρωταγωνιστές τα βλαστάρια τους.
Το σκετς του ΣΤ1 είχε τίτλο " Που είσαι Σωκράτη Δάσκαλε" και του ΣΤ2 "Τα Κούτσουρα". Μάλιστα στο σκετς του ΣΤ2 οι μαθητές είχαν ντυθεί με σχολικές ποδιές, ξυπνώντας αναμνήσεις στους γονείς, ενώ οι σπαρταριστοί διάλογοι προκαλούσαν άφθονο γέλιο.
Ακολούθησε σόλο κιθάρα από τους μαθητές Γιώργο Καρβουνιάρη, Γιάννη Παράνομο και Βασίλη Σεκλειζιώτη και σόλο αρμόνιο από το μαθητή Γιώργο Φραγγιά.
Η συγκίνηση και το κλάμα ήρθε με τα τραγούδια, που τραγούδησε η χορωδία της ΣΤ τάξης με την επιμέλεια της μουσικού του σχολείου Νατάσας Σάρλη. Τους στίχους ενός από τα τραγούδια είχε γράψει ειδικά για την περίσταση ο μαθητής της έκτης Γιώργος Κατσής. Είχε τίτλο "Έβδομο πρέπει να σ' αφήσω" και προκάλεσε τέτοια συγκίνηση ώστε έκλαιγαν τόσο τα παιδιά, που το έλεγαν, όσο και οι γονείς, που το άκουγαν.
Και να φανταστείτε ότι το τραγούδι ξεκινούσε με το στίχο "Τώρα που πρέπει να σ΄αφήσω, θα προσπαθήσω να μην δακρύσω."