* Του Βαγγέλη Αποστόλου ( πρώην βουλευτή)

Χίλια μύρια δεινά για την ελληνική οικογένεια έπονται της ψήφισης του  μνημονίου -2 και της υπογραφής της δανειακής σύμβασης , αφού  οι  πολιτικές που αναγκάζεται  να εφαρμόσει η χώρα μας  οδηγούν στη φτώχεια  όλη την ελληνική κοινωνία .

Όμως θα υπάρξουν και  περιοχές , όπως η Στερεά Ελλάδα , όπου αυτή η φτώχεια θα συνδυαστεί με μια ανεργία εκρηκτικών διαστάσεων , κάτι εξάλλου που φάνηκε ολοκάθαρα  στα δύο χρόνια εφαρμογής του μνημονίου-1 ,  από το 11,1 % του Οκτωβρίου του 2009  έφτασε στο 23,3 %  τον αντίστοιχο μήνα  του 2011 , δηλαδή υπερδιπλασιάστηκε .  

Στην Εύβοια , που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί το πρωταθλητή στην αποβιομηχάνιση και την ανεργία , η κατάσταση θα γίνει  εφιαλτική  . Και  δεν είναι μόνο οι απώλειες θέσεων εργασίας λόγω παύσης συγκεκριμένων δραστηριοτήτων , είναι και οι μειώσεις προσωπικού  είτε με απόλυση  είτε με εθελούσια έξοδο , είναι και  η μερική απασχόληση , που  όλα μαζί έχουν  φτάσει  να  απειλούν από τώρα ακόμη και την  επιβίωση  ολόκληρης της ευβοϊκής κοινωνίας .

Τα τελευταία χρόνια μεγάλες βιομηχανικές μονάδες της Εύβοιας  είτε έχουν κλείσει οριστικά , όπως ΔΑΡΙΓΚ , ΙΝΤΕΑΛ  ΣΤΑΝΤΑΡΤ κ.λ.π.  είτε προβαίνουν σε ομαδικές απολύσεις , όπως    ΝΕΟΣΕΤ , ΙΝΤΕΡΚΕΜ  ,  ΣΕΛΜΑΝ και άλλες , με τη  τελευταία να κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ των νομιμοφανών απολύσεων ,  σε μηνιαία βάση και για 2 χρόνια , 300 εργαζομένων , δηλαδή  το 50% του προσωπικού της .

Μια άλλη αξιοσημείωτη περίπτωση είναι η πρόσφατη  των ΝΑΥΠΗΓΕΙΩΝ ΧΑΛΚΙΔΑΣ , που χωρίς να έχουν ουσιαστικό πρόβλημα εργασιών  χρησιμοποίησαν  τη κρίση ως εργαλείο εκβιασμού των εργαζομένων , φτάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να  τους καλέσουν να δεχθούν μείωση των μισθών τους  κι όταν αρνήθηκαν προχώρησαν σε 12 απολύσεις , πράγμα που δυστυχώς απειλούν να κάνουν και τα ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ.

Και βέβαια ανάλογη νοοτροπία ακολούθησαν και οι ιθύνοντες της ΤΕΜΠΟ με τις προχθεσινές απολύσεις 18 εργαζομένων τους .

Την ίδια βέβαια περίοδο η καθυστέρηση πληρωμών έχει γίνει πλέον κανόνας και σε επιχειρήσεις που δεν έχουν πρόβλημα ρευστότητας , όπως στη περίπτωση της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ (ενδιαφέροντος ΤΣΑΟΥΣΟΓΛΟΥ) , οι εργαζόμενοι της οποίας εξακολουθούν να παραμένουν εδώ και 7 μήνες απλήρωτοι , ελπίζοντας στο καλύτερο μέλλον . Αυτό το μέλλον αναζητείται και για τις   μονάδες που βρίσκονται υπό  δημόσιο έλεγχο , όπως η ΛΑΡΚΟ   και η ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ  ΚΥΜΗΣ των οποίων οι   εργαζόμενοι  ζουν  με την αγωνία  απώλειας  της εργασίας τους , λόγω της επερχόμενης αποκρατικοποίησής τους .

Γι΄ αυτό  και οφείλουμε όλοι μας όχι μόνο να συμπαρασταθούμε στους εργαζόμενους της Εύβοιας αλλά και να αντιδράσουμε σε αυτές τις πρακτικές . Και   σε αυτή τη δράση είναι απαραίτητη η συμπόρευση όλων των συλλογικοτήτων του  νομού , κοινωνικών και πολιτικών που αντιτίθενται  στις μνημονιακές πολιτικές .